Zasady tworzenia i funkcjonowania Pracowniczych Planów Kapitałowych reguluje ustawa z 4 października 2018 roku o Pracowniczych Planach Kapitałowych (DZ.U. z 2018 r., poz. 2215), realizowana w ramach Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju. Ustawa weszła w życie 1 stycznia 2019 roku – terminy przystępowania do PPK dla kolejnych podmiotów zostały uzgodnione następująco:
- od 01 lipca 2019 roku podmioty zatrudniające na dzień 31 grudnia 2018 roku co najmniej 250 osób,
- od 01 stycznia 2020 roku podmioty zatrudniające co najmniej 50 osób zatrudnionych według stanu na dzień 30 czerwca 2019 roku,
- od 01 lipca 2020 roku podmioty zatrudniające co najmniej 20 osób zatrudnionych według stanu na dzień 31 grudnia 2019 roku,
- od 01 stycznia 2021 roku pozostałe podmioty zatrudniające zatrudniających oraz jednostek sektora finansów publicznych.
Czym są Pracownicze Plany Kapitałowe?
Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) to dobrowolny, prywatny system długoterminowego oszczędzania. Wpłaty realizowane są zarówno po stronie pracownika jak i pracodawcy oraz budżetu państwa. PPK zostały stworzone, aby zwiększyć bezpieczeństwo finansowe Polaków, a także wpłynąć na rozwój gospodarki, przedsiębiorstw oraz miejsc pracy.
Nowy system długoterminowego oszczędzania jest wzorowany na doświadczeniach wielu krajów (od Niemiec, przez Wielką Brytanię i kraje Skandynawskie, po Stany Zjednoczone, Kanadę i Nową Zelandię), w których funkcjonują podobne programy pracownicze.
Trzy źródła wpłat na konto PPK:
- Pracownik – wpłata podstawowa w wysokości 2% wynagrodzenia brutto + dobrowolna wpłata dodatkowa do wysokości 2% wynagrodzenia brutto,
- Pracodawca – wpłata podstawowa w wysokości 1,5% wynagrodzenia brutto pracownika + dobrowolna wpłata dodatkowa do wysokości 2,5 % wynagrodzenia brutto pracownika,
- Państwo – 250 zł wpłaty powitalnej podczas przystąpienia do programu + 240 zł rocznie po spełnieniu określonych warunków.
Kim są uczestnicy PPK?
Zgodnie z ustawą uczestnikami PPK są osoby zatrudnione podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu, przy czym forma zatrudnienia może być różna, tj:
- osoby zatrudnione na umowę o pracę, zlecenie albo inną umowę o świadczenie usług,
- osoby wykonując pracę nakładczą,
- członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych,
- osoby fizyczne wykonujące pracę na podstawie umowy agencyjnej,
- członkowie rad nadzorczych.
Pracodawca automatycznie zapisze do programu każdego pracownika, który ma mniej niż 55 lat – do programu powinien zostać dołączony pracownik, który przepracował u pracodawcy minimum 3 miesiące. Osoby w wieku 55-70 lat będą mogły przystąpić do programu dobrowolnie, przy czym pracodawca ma obowiązek poinformowania ich o możliwości uczestnictwa.
Pracownik może dobrowolnie zrezygnować z uczestnictwa w PPK składając pracodawcy pisemne oświadczenie, które jest ważne przez 4 lata. Po upływie tego czasu, jeżeli pracownik nie złoży ponownie oświadczenia rezygnacji pracodawca automatycznie zapisze ponownie pracownika na listę uczestników programu PPK.
Jakie obowiązki ma pracodawca?
- Podmiot zatrudniający zawiera umowę o zarządzanie PPK z instytucją finansową, którą wybierze w uzgodnieniu z ze związkami zawodowymi lub inną reprezentacją osób zatrudnionych.
- Zawiera też umowy o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz uczestników.
- Odpowiada za obsługę PPK oraz przepływ informacji między pracownikami a instytucją finansową.
- Nalicza i wpłaca na rachunki PPK uczestników wpłaty pracodawcy i pracownika.
Składka do PPK odprowadzana przez pracodawcę stanowi przychód pracownika, który należy opodatkować.
Do wyliczenia wysokości składki PPK nie jest uwzględniany roczny limit 30-krotności ograniczenia składek ZUS. Oznacza to, że jeżeli pracownik ma ograniczoną składkę emerytalno-rentową ze względu na przekroczenie limitu składek ZUS to składki PPK i tak zostaną policzone od pełnej podstawy składek ZUS.
Szczegółowe informacje w temacie Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK) można uzyskać na stronie: https://www.mojeppk.pl/ .